,     

PROLOG

,            Co prawdą a co kłamstwem jest do końca nie wiadomo. Najstarsze ludzkie zapiski skupiają się jednak na Wielkiej Wędrówce. Ludzie od początków swojego istnienia prowadzili koczowniczy tryb życia. Przemierzali setki kilometrów w poszukiwaniu idealnego miejsca do osiedlenia. W czasie swych wędrówek poznawali inne rasy zamieszkujące Verdens. Dochodziło do wielu pojedynków ale także do zawarcia wielu przyjaźni, rasa ludzka zaczęła przybierać na sile. Grupa byłą już bardzo liczna lecz podczas wielu podróży duża  jej część wybrała własną drogę, zasiedlając miejsca, które koczownicy odwiedzili. Ludzie potrafią przystosować się do każdych warunków wiec nic dziwnego w tym, iż spora ich część postanowiła osiedlać się w miejscach z reguły uznanych za niegościnne i dzikie. W taki sposób powstały osady takie jak Vanahal - wioska ludzi północy na rubieżach Lodowych Pustyń. Melwen - miasto portowe u wybrzeży Cornvel, krainy tysiąca rzek lub też Talllad - osada pustynnych kupców i pielgrzymów wzniesiona na Piaskach Pustyni, krainie Wiecznego Słońca.
        Koczownicy, którzy pozostali przy swych ideałach znalezienia krainy idealnej poszukiwali jej wiele pokoleń, aż dotarli do Rakuen, jednej z Feritus, krainy obfitej w roślinność, zwierzynę oraz minerały. Między Lasem Paproci a Wodospadem nazwanym potem Drogą Dwóch Ścieżek, postanowili zaprzestać wędrówki. Tam też miała powstać największa ludzka osada. Niebawem wieść o jej stworzeniu rozeszła się po świecie.
        To z czym  musieli się zmierzyć pierwsi osadnicy Rakuen było zmienienie sposobu życia, z niebezpiecznego pełnego różnych sytuacji na spokojnego i statycznego. Pierwotnie wioska nie była duża lecz gdy tylko utworzone zostały drogi dla przejezdnych kupców i wędrowców, zaczęła się rozwijać. Przez wiele uszu obiło się że osada jest dobrym miejscem do życia jak i dla nie których do zrabowania. We wiosce zaczęły kształtować się pierwsze organizacje zajmujące się prostymi rzeczami takimi jak, budowa nowych budynków, naprawa i wymiana zużytych narzędzi oraz opieka nad chorymi i potrzebującymi. Także w krótkim czasie powstała karczma, do której przychodzili wszyscy wędrowcy i miejscowi żeby po całym dniu pracy móc odpocząć w gronie znajomych i przyjaciół. Z czasem kilkoro z miejscowych nauczyło się od podróżnych przybywających z różnych stron sztuki kowalstwa oraz płatnerstwa. Czasy nie należały do lekkich więc każdy pracował pomagając swoim rodzinom i miejscowym. Po kilku latach miasto miało już zżytą społeczność  ludzi, lecz nie brakowało także krasnoludów, elfów czy też driad. Wszyscy żyli w zgodzie i pracowali tam gdzie potrafili przysłużyć się reszcie najbardziej.

        Niestety ekspansji towarzyszą też konflikty. Im większą popularnością cieszyła się osada tym przybywało jej wrogów. Wojny były nieuniknione. Każda nacja czy też osada chciała rządzić jak największym terytorium, nikt nie chciał dzielić się władzą a tym bardziej nikt nie chciał być podwładnym. Niedługo nastała era wojen pomiędzy wioskami, osadami a także poszczególnymi klanami. Czasy te zapisały się na kartach historii jako Jikan Sensō, Czasy Wojny. Okres ten pochłonął wiele istnień a także nie przyniósł żadnych korzyści, przyniósł jedynie ból, cierpienie oraz nienawiść, czas poświęcony na wzajemny mord i zdradę. Musiało minąć kilka pokoleń zanim nacje postanowiły osiągnąć konsensus. Lecz pokój w końcu nastał. Od teraz wszyscy mogli cały swój czas poświęcić na rozwój. W tedy też utworzono kalendarz, a data końca Jikan Senso oznaczało pierwszy wiek nowej ery.
        Kilka dekad spokoju i dostatku zaowocowały. Wieś czy też osada zmieniła się w miasto a czele którego stanął pierwszy władca. Roku 21 ery II, król został wybrany przez wolny lud miasta, miasta noszącego nazwę od jego imienia, Belviter. Belviter Torn I bo takie było pełne imię króla wprowadził wiele zmian zapewniając spokój i dostatek swym poddanym, lecz nie wiedział co miało się wkrótce zdarzyć.